İSPİNOZLAR

İSPİNOZLAR

Ara tatilden yararlanarak baba ocağını ziyaret etmek amacıyla doğup çocukluğumun geçtiği bereketli topraklar diyarı Çukurova’nın küçük bir köyündeyim. Saatler boyunca yağan yağmurun huzur veren sesinin eşlik ettiği geceden sonra güneşli, ılık bir güne uyanmanın keyfi tarifsiz. Dışarıda yağmurun tazelediği burcu burcu toprak kokusu var. Bahçede tavuklar, serçeler rızklarını toplamak için tatlı bir telaş içindeler. Gözüme ileride zeytinliklerin arasındaki birkaç ispinoz ilişiyor. Çocukluk anılarımın çok önemli renkleri ispinozları görmek keyfimi daha da arttırıyor.

İspinoz, karatavuk, ardıç kuşu, kızıl gerdan iklim şartlarına göre yer değiştirdikleri için köyümüze gelen kış göçmenlerindendir. Rengârenk göçmen kuşlarının gelmeleri köyümüze farklılık, yenilik, hareket getirdiği için çocukluğumda beni hep mutlu etmiştir. Bugün onları yeniden görmek beni çocukluk anılarıma geri götürdüğü için mutluyum. İspinozları ilgiyle izlerken çocukluğumda görmediğim bazı davranışlarını fark ettim. Genellikle insanlara, hatta serçelere fazla yaklaşmadan kendi türlerinden birkaç kuş ile aceleci, telaşlı, huzursuz hareketler yapıyorlar ve ayrı duruyorlardı.

Tıpkı üniversiteyi bitirdikten sonra bir süreliğine çalışma amaçlı gittiğim bir Avrupa ülkesinde karşılaştığım gurbetçi vatandaşlarımız gibi. Onların da çoğunluğunda ilk dikkatimi çeken durum bulundukları ülkenin vatandaşları ile çok kaynaşmamaları, genellikle birkaç gurbetçi ailenin aynı mahallede komşu olarak yaşıyor olmaları ve çalışma hayatları dışında sosyalleşme ihtiyaçlarını bir araya gelerek ya da karşılıklı ev ziyaretleri yaparak karşılamalarıydı. Bulundukları ülkenin vatandaşları ile iletişim biçimleri genel olarak selamlaşma ve birkaç dakikalık hatır sormaktan öteye geçmiyordu. Bu durum sadece yaşadıkları mahalle ile de sınırlı değildi. Çalışma yerlerinde, duraklarda, ulaşım araçlarında hemen her yerde ayrı duruyorlardı. Daha sonraki yıllarda farklı amaçlarla gittiğim çeşitli ülkelerde gurbetçiler ile ilgili gördüğüm manzara ilk gördüklerimden çok farklı değildi. Çocukluğumda renklerinden etkilendiğim küçücük kuşlar bu sefer bana kendi dillerinden başka bir şey anlatmışlardı. Göçmenler yerleşik olanlara karışamıyorlardı.

İnsanoğlunun var olduğundan beri süregelen göçler, ekonomik sebepler, savaşlar, doğal afetler, bazı sosyal olaylar ve küreselleşmenin de olumsuz etkisiyle günümüzde artarak devam etmektedir. İstatistiklere göre son zamanlarda dünya üzerinde bir ülkeden başka ülkeye göç eden insan sayısı yüz milyonlarla ifade edilmektedir. Bundan on, onbeş yıl önce Avrupa’da her hangi bir büyük kente gittiğimizde neredeyse o ülkenin yerli halkı kadar göçmene rastlamak sıradan bir durum iken şimdi aynı durum bizim ülkemiz için de geçerli. Ülkemizin kısa sürede bu yoğunlukta göç almasının ne gibi sosyal, toplumsal ve psikolojik sorunlara sebep olacağını konunun uzmanları araştıradursunlar, diğer önemli bir konu ise; son zamanlarda önemli meslek gruplarını da kapsayan ülkemizin yetişmiş insan gücünün çok yoğun bir şekilde dışarıya göç etmesidir.Bunların bir kısmı bireysel tercihler sebebiyle olsa da, büyük çoğunluğu umudunu kaybettiği için bu yola başvurmaktadır. Yetişmiş, donanımlı insan gücünün göç etmesi nüfusunun büyük bir kısmı yaşlı olan batı ülkelerinde katma değer üretimine, ülke kalkınmasına ve sosyal sistem çarklarının dönmesine imkân sağlarken, ülkemizin gelişmesine olumsuz yönde etkisi olacağı şüphe götürmez bir gerçektir. Daha da önemlisi göç etmek, göçmen olmak sonraki kuşaklar üstünde azalarak etki bıraksa da özellikle göç eden ilk kuşakların daha yoğun yaşayacağı zorlukların başlamadan önüne geçilmesi gerekir.

Doğup büyüdüğün topraklardan uzaklarda olmak zordur. Hep bir şeyler eksik kalır, tamamlanamazsınız. Karnınız doysa da ruhunuz aç kalır. Bunun basit tanımıyla vatan, millet edebiyatıyla da direkt alakası yoktur. Doğduğun topraklar var oluşunu, içsel dünyanı ve ait olma duygunu tamamlayan çok önemli bir unsurdur. Belki de en iddialı vatan, millet sevdası ülkede yaşayan her bireyin ülkesine olan umudunu korumasını, ülkesi ile gurur duymasını ve ait olma duygusunun zedelenmemesini sağlayacak tedbirler almaktır.