YIKILMAM YIKILAMAM

YIKILMAM YIKILAMAM


Sırtım yere gelmez
Bir pehlivanım
Sallanırım yıkılmam yıkılamam
Köprüler kurarım
Baş ucumdan ayak parmaklarım arası
Altımdan Asi geçer
Üstümden insanım
Yine de yıkılmam, yıkılamam
Yenilmeye meyletmez kanım

Ben kadimim
Kadirim
Kendim kadar nadirim
Medeniyet kokar iklimimde
Hanımeli sarmaşığı karışık
Limon çiçekleri ekler arılar bir de
Dilleri süsler, lehçeleri bezer her zerre
Ben bir kenardan dinlerim ninnimi
Bakar bakar sevinir avuturum kendimi

Kalkıyorum ayağa;
Amanos'tan bin alkış alıp
Cebel-i Akra'ya bir selam çakıp
Uçuyorum kırığa yakın kanadımla
Gökyüzüne bakıp bakıp

Ben Antakya'yım yıkılmam, yıkılamam
Anadolu'nun kesilmeyen göbeği oldum artık
Kopamam, beslendikçe beslenirim
Anadolu'nun aynısı anamdan
Anam benden duyar ağlar ağıtı
Ben de Anadolu denen anamdan
//mhd

GÜZELLİKLERDE BULUŞMAK EN BÜYÜK DİLEĞİMİZ OLSUN